อนุสัญญาว่าด้วยการป้องกันมรดกโลกทางวัฒนธรรมและธรรมชาติ

          สารัตถะที่สำคัญที่สุดของอนุสัญญามรดกโลกก็คือ การเชื่อมโยงแนวความคิดในการอนุรักษ์ธรรมชาติและการรักษาสถานที่สำคัญทางวัฒนธรรมมาไว้ในเรื่องเดียวกัน โดยให้คำจำกัดความของสถานที่ทางธรรมชาติและวัฒนธรรมที่จะได้รับการพิจารณาให้จารึกไว้ในบัญชีมรดกโลก รวมทั้งกำหนดหน้าที่ของประเทศที่ลงนามในการบ่งชี้สถานที่ที่มีศักยภาพ ตลอดจนกำหนดบทบาทของประเทศเหล่านี้ในการปกปักรักษาสถานที่ดังกล่าว 



          สถานที่ในบัญชีมรดกโลกแตกต่างจากสถานที่ซึ่งเป็นมรดกประจำชาติตรงที่ "ความเป็นสากลอย่างเด่นชัดแห่งคุณค่าในตัวของมันเอง" จากการที่ได้ลงนามในอนุสัญญาไปแล้ว ทุกประเทศสัญญาว่าจะไม่เพียงแต่อนุรักษ์สถานที่ในมรดกโลกภายในประเทศของตนเองเท่านั้น หากแต่ยังจะปกป้องสถานที่ซึ่งเป็นมรดกประจำชาติเอาไว้ด้วย ไม่ว่าสถานที่เหล่านี้จะอยู่ในในบัญชีมรดกโลกหรือไม่ก็ตาม 
          อนุสัญญานี้ได้กล่าวถึงหน้าที่ของคณะกรรมการมรดกโลก ขั้นตอนการเลือกกรรมการตลอดจนวาระของการเป็นกรรมการ นอกจากนี้ยังกำหนดคณะกรรมการที่ปรึกษาด้านวิชาการที่แต่ละประเทศจะสามารถขอความช่วยเหลือในการคัดเลือกสถานที่ที่จะขึ้บัญชีมรดกโลกได้ ตลอดจนอธิบายด้วยว่าจะใช้เงินกองทุนมรดกโลกได้อย่างไรบ้าง รวมทั้งเงื่อนไขต่างๆ ในการขอความช่วยเหลือด้านการเงินจากนานาชาติว่าจะทำได้อย่างไร